تخلص (شعر)
التخلص عند الشعراء، ويسمى المخلص بصيغة اسم المكان، هواللقب الذي يختاره الشاعر لنفسه ويذكره في آخر بيت من الغزل فيسمى بذلك هذا البيت بعقر القصيدة. وهومأخوذ من معنى التخلص عند البلغاء بمعنى ذكر المادح لاسمه في المدح والانتنطق إلى المقصود مع رعاية المناسبة.
تخلصات بعض السلاطين والأمراء العثمانيين
مراد الثاني - Muradi (İstenerek, ümid ederek beklenen. Arzu edilen şey.)
محمد الفاتح - Avni (Yardım)
II. Bayezid - Adli (Hakkaniyet. Adâlet üzere oluş)
Şehzade Korkut - Harimi (Çekinmez. Kayıtsız kimse.)
Şehzade Cem Sultan - Cem
سليم الأول - سليمي
سليمان القانوني - محبي (Seven, sevgi besleyen anlamında muhible ilgili)
سليم الثاني - Selimi
Şehzade Mustafa - Muhlisi
Şehzade Bayezid - Şahi
مراد الثالث - Muradi
III. Mehmed - Adni (Vatan tutmak , Cennette bir makam adı)
I. Ahmed - Bahti (Kader. Tâli. Uğur. Alın yazısı. Kısmet. İkbal.)
Genç Osman - Farisi (Acemce, Farsça. İran'la alâkalı)
IV. Murad - Muradi (İstenerek, ümid ederek beklenen. Arzu edilen şey.)
IV. Mehmed - Vefai
II. Mustafa - İkbali (Baht açıklığı. Talih. Refah.)
III. Ahmed - Necib (Soyu ve nesli temiz, aslı kerim olan. Cömert. Asilzâde. Güzel huylu ve ahlâklı)
مصطفى الثالث - Cihangir ( Meşhur, cihanı zabteden, fâtih.)
III. Selim - İlhami (İlham ile elde edilen ve nâil olunan. İlham ile alâkalı)
II. Mahmud - Adli (Adâlete mensup, adâletle alâkalı, ilgili.)
السلطان رشاد - رشاد
انظر أيضا
- داغ
- اسم قلمي
مراجع
- ^ نطقب:لند
- ^ نیک منش، مهدی. گریزی به «تخلص» در شعر فارسی
هذه الموضوعة تعبير عن بذرة بحاجة للنمووالتحسين؛ فساهم في إثرائها بالمشاركة في تحريرها. |